Verslag van woensdag 1 augustus 2007

9 uur en we rijden weer. Na een ontbijt van brood met jam en koffie en melk gaan we weer op pad.

Na 20 mijlen zijn we weer bij de pizzaboer waar we gisteren naar de camping hebben gevraagd. En nog geen mijl verder is een campground. Wat erg. Dat had ons dus twee uur rondrijden gescheeld gisterenavond als die pizzamafkees dat had geweten. Oen.

En maar omhoog en omhoog, 3,4,5,6,7, 7112 feet hebben we gezien. Lake view Point, foto’s gemaakt. Nou dan moet je goed zoeken op de foto om het meer te zien. Zover weg is het nog.

Wat een heerlijke weg. Dat hadden we op de motor moeten hebben. En dan wel lekker samen. Anders moet je zo op je voorganger letten.

Na 40 mijlen zijn we om 11.00 uur bij Big Bear Lake. Het is iets groter dan we dachten. Even uit gestapt en wat foto’s gemaakt. Dan langs het meer door naar Big Bear City voor een koffie stop. Een eekhoorn probeert over te steken, maar gaat wijselijk weer terug. Te laat om hem op de foto te zetten. We komen langs het Big Bear Discovery Center. Draaien en koffie drinken. Heerlijk broodje kalkoen, 2 grote bakken thee/koffie en een heleboel foto’s van vogels bij een voederbak en een water / wasbak. Een gezellig uurtje gehad daar. Op naar Victorville.

De lucht begint aardig dicht te trekken. Het is de hele dag al wat bewolkt. Gisteravond kon je vanaf de berg een heleboel lichtjes zien van de voorsteden van L.A. Maar toen was ik te moe om foto’s te maken. Vandaag zie je vanwege de wolken niet veel van L.A. En zo rond 12.30 beginnen de wolken wat zwarter te worden. Het is ook best wel warm. Dus dat kan een leuk onweerbuitje worden. Viel achteraf erg mee, zoals steeds deze vakantie.

Stukje gefilmd bij de afdaling van de berg. Op een gegeven moment was het 16%. En begonnen de remmen toch warm te lopen, ondanks de 2 bergversnellingen.

Daar zijn die Amerikanen goed in, rechte (straat)strepen. Als je vanuit de ruimte kijkt moet Amerika net een geruite broek zijn met al die rechte straten. Saai, maar duidelijk.

We rijden in 1x naar de camping toe. Het kan dus wel. En gelukkig hebben ze nog plaats voor ons voor 2 nachten. Camper neergezet, elektriciteit aangesloten en de airco aangezet. Dat heb je wel nodig bij deze temperaturen. Eens kijken of ik hier weer kan wassen. Dat kan dus. Peter doet even een lekker tukje. Hij had een beetje last van wegtrekkertjes het laatste stukje. Maar hier kikkert hij weer van op. Kop koffie er over heen en hij is weer het mannetje.

We gaan de camping even over. En dat is echt maar even. Want je kunt vanuit de camper alle randen zo’n beetje zien. Wat zijn er toch een bakbeesten van mobil homes bij. Met wel 3 uitschuifzones. En een caravan met 3 wielen naast elkaar, zo groot. Dat hebben we volgens mij in Holland nog nooit gezien. We bekijken het washok en het zwembad.

Dan is de was aan de beurt. Weer twee trommels vol. Munten gehaald in de winkel. De Dove is na deze wasbeurt al weer bijna op. Vier droogtrommels tegelijk in gebruik. Het droogt veel heter dan thuis en de vorige keer. Dus nu is alles wel in één keer droog. En misschien een maatje kleiner, maar dat merken we dan wel.

Tijdens het wassen ben ik naar de receptie gelopen om te vragen hoe dat nou zit met de telefoonnummers in Amerika. Want ik probeer een camping bij Brice Canyon te bellen om een plaats te bespreken voor 4 nachten, maar het lukt mij maar niet om iemand aan de lijn te krijgen. Het meisje aan de balie is heel behulpzaam en laat mij met de telefoon van de camping een afspraak maken. Zij draait het nummer en ik voer het gesprek. Het lukt mij om iets te bespreken. Na veel geharrewar krijg ik een reserveringsnummer. Dat moet ik goed bewaren. Maar het lijkt gelukt te zijn.

Als we ’s avonds gaan koken en bakken, begint gelijk het brandalarm af te gaan. Peter haalt de batterij eruit en dan houdt hij gelukkig zijn kop. Toch weer wat avontuur beleeft vandaag.
 
Door naar het volgende verslag
Terug naar het vorige verslag
Terug naar Home Amerikareis